Co może zrobić nauczyciel?

1.     Dawać bardzo krótkie komunikaty, formułowane pozytywnie: np. Teraz otwórz zeszyt, Kopiesz w ławkę!, Spakuj rzeczy!

2.     Powtórzyć polecenie krótko i czytelnie.

3.     Zapisać polecenie.

4.     Sprawdzić, czy uczeń wykonał polecenie (czy rzeczywiście otworzył zeszyt), teraz dopiero przechodzimy do następnego polecenia: Np. : a teraz otwórz książkę na stronie 20. następnie: Spójrz na zadanie 2 na stronie 20. następnie: Zrób to zadanie.

5.     Zwracać uwagę hasłowo: Spójrz na mnie!, Halo!, Zobacz!, Uwaga! – i zatrzymać wzrok na dziecku.

6.     Użyć dzwoneczek czy gwizdek jako krótki sygnał dźwiękowy.

7.     Stanąć przy dziecku, poklepać po ramieniu, kucnąć i popatrzyć mu w oczy, poprosić o powtórzenie jego słów – utrzymać kontakt wzrokowy.

8.     Zrobić gimnastykę śródlekcyjną.

II.                Nadmierna ruchliwość:

· Nerwowe ruchy rąk i stóp;

· Często wstają z miejsca, chodzą po klasie;

· Nadmiernie gadatliwe;

· Ciągle kręcą się;

· Grzebią w torbie;

· Gryzą ołówki;

· Wyrywają się do odpowiedzi, choć nie zawsze mają właściwą odpowiedź;

· Zaczepiają, potrącają.

Co może zrobić nauczyciel?

1.     Poprosić ucznia o wykonanie drobnych czynności np.:

ü     Zawieszania mapy;

ü     Zbieranie kredy;

ü     Przyniesienie kredy;

ü     Zmoczenie gąbki;

ü     Przyniesienie wody do kwiatków, podlanie kwiatków;

ü     Zmycie tablicy.

2.     Chwalić za każdy etap pracy, mówić powoli – to uspokaja.

3.     Mało dopytywać, bo ucieknie od kontaktu, unikać pytania „DLACZEGO”, w zamian: „CO SKŁONIŁO CIĘ DO...?”

4.     Za każdym razem pokazywać mu, co robi dobrze,  z czego się cieszymy.

5.     Gdy biegnie po korytarzu, to zatrzymać go i utrzymać kontakt wzrokowy, spytać o imię, odciągnąć uwagę „CHODŻ, POMÓŻ MI...”

6.     Wzmacniać pozytywnie, pochwalić jak coś zrobi dobrze np. spokojnie przesiedziało 5 minut.

III.             Nadmierna impulsywność:

· Impuls tzn. działałem już;

· Reakcja jest nieproporcjonalna do bodźców (agresja słowna, fizyczna);

· Działają nie przewidując konsekwencji swojego działania, łatwiej podpadają, bo nie sprawdzają czy nauczyciel jest obok;

· Wiedzą co powinni zrobić, ale tego nie robią; znają reguły, ale mają kłopoty z ich zastosowaniem;

· Są niecierpliwe, często wtrącają się do rozmowy, nie czekają na swoją kolej;

· Przypadkowo, nieumyślnie niszczą rzeczy;

· Prowokują, kłócą się;

· Obrażają się, kłamią;

· Odpowiadają nie na temat, wolą mówić niż słuchać;

· Ganeralizuja; „nikt mnie nie lubi/ nie kocha”.

Co może zrobić nauczyciel?

1.     Dzień po dniu przypominać o zasadach.

2.     Proponować „weź ołówek i pokaż na kartce jaki jesteś zły, narysuj to”;

3.     Wykorzystać „kartkę bezpieczeństwa”, „Zgnieć ją, podrzyj, podeptaj, wyrzuć”

4.     Odwróć uwagę dziecka „Chodź pomożesz mi przy...”

5.     Zaproponować, by poskakało na materacach lub porzucało nimi;

6.     Posadzić pomiędzy dwoma flegmatycznymi prymusami.

  Dziecko nadpobudliwe ruchowo otrzymuje w szkole etykietę „nieznośnego”. W konsekwencji dzieci z ADHD:

·        Mają niską samoocenę;

·        Buntują się przeciwko normom społecznym;

·        Próbują różnych używek;

·        Są  przygnębione, cierpią na depresję;

·        Osiągają dużo niższe wyniki niż ich możliwości.

PAMIĘTAJMY:

·        Nie należy karać za objawy!

·        Współpraca rodziców, rodziców z nauczycielem może ułatwić dziecku z ADHD funkcjonowanie w szkole!

·        Natomiast rolą rodziców i nauczycieli jest tak pokierować dzieckiem, aby mogło w pełni się rozwinąć. Reakcja na niewłaściwe zachowanie dziecka to zasada „7razy s”.  – szybka, skuteczna, sprawiedliwa, słuszna, sympatyczna, słowna, stanowcza.

                                                        Opracowała: mgr Agnieszka Mierzyńska

SPIS    WYKORZYSTANEJ   LITERATURY:

1.     „Nadpobudliwość psychoruchowa u dzieci. Prawie wszystko, co chcielibyście wiedzieć” – Tomasz Walończyk, Artur Kołakowski, Magdalena Skotnicka, Lublin 1999.

2.     „Co się dzieje z moim dzieckiem? :zaburzenia rozwoju ruchowego i postrzegania” Sabine Pauli, Andrea Kisch. – Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, cop.2004

3.     „Korygowanie zaburzeń zachowania dzieci nadpobudliwych psychoruchowo i agresywnych w grupie socjoterapeutycznej” Małgorzata Dąbrowska, Małgorzata Rozesłaniec – Toruń: Adam Marszałek, 2004

4.     „Zespół nadpobudliwości psychoruchowej u dzieci. Informacje i wskazówki dla pedagogów i rodziców” Tomasz Walończyk, Magdalena Skotnicka, Artur Kołakowski, Agnieszka Pisula, Warszawa 2001.

5.     „Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej” pod red. Małgorzaty Święcickiej. – Warszawa: Emu, 2003

6.     „Trudności z koncentracją uwagi” Helmut Weyhreter. – Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, cop. 2002